لایه چینی در گرمایش از کف:

 ابتدا لوله های آب مصرفی و برق را که نباید اتصال از کف داشته باشند یا فلزی یا پلی پروپیلن باشند کار می کنیم این بدان دلیل است که دسترسی به این لوله ها پس از گرمایش از کف بسیار مشکل است و نباید از لوله های با احتمال خرابی در زیر گرمایش از کف استفاده کرد

بر روی لوله های تاسیسات کف بتن می ریزیم بگونه ای که کاملا همه پوشانده شوند و سطح کاملا تراز و صاف بدست آید زیرا اولا اگر لوله ها شیب داشته باشند هوا گیری انها مشکل می شود و در عملکرد آنها اختلال ایجاد می شود؛ ثانیا به هنگام کف سازی با کفسازی بیشتر برای سطح پایینتر شیب را از بین می برند و در آن نقطه زمین دیرتر گرم می شود.

دور تا دور را عایق فوم پلی اتیلن بر روی دیوار به عرضی برابر ضخامت کل لایه های گرمایش از کف می چسبانیم

کف را با عایق پلی استایرن یا همان یونولیت (روش سوپرپایپ) یا با فوم پلی اتیلن (روش نیوپایپ) با حداقل دانسیته 25 کیلوگرم بر متر مکعب که له نشود و بتن نشست نکند می پوشانیم. ضخامت عایق به برودت محیط ربط دارد ولی در ایران می تواند از 5 سانتی متر برای آپارتمان بر روی پارکینگ سرد تا 2.5 سانتی متر برای آپارتمان طبقات میانی (1 تا 2 اینچ) باشد

اگر عایق یونولیت بود یک لایه فویل آلومینیومی (ورق متالایزر) و ورق حبابدار روی آن قرار می دهیم (روش سوپرپایپ) یا یک لایه پلی اتیلنی (پلاستیکی شبیه نایلون سیاه) روی آن پهن می کنیم (روش مرسوم خارج از کشور) یا نایلون پلاستیکی مخصوص گرمایش از کف با نشان تجاری روی آن می کشیم (روش سوپرپکس) تا پس از بتن ریزی بتن به عایق و درزهای بین آن نفوذ نکند و یا آب بتن از زیر آن خارج نشود. زیرا بتن هرچه آرامتر خشک شود محکمتر می شود. برای حالت عایق فوم پلی اتیلن رولی (روش نیوپایپ) چسب بر بالای درزها کافی است و نیازی به لایه ضد آب بالای عایق حرارتی نیست

اگر عایق رطوبت جذب کند خاصیت عایق به شدت کاهش می یابد اگر زیر ساختمان مرطوب بود و احتمال جذب رطوبت از زمین به عایق وجود داشت لایه پلی اتیلنی شبیه نایلون سیاه را زیر عایق هم پهن می کنیم

لوله را با الگوی مشخص شده در طراحی بالای لایه ضد آب روی عایق  پهن می کنیم و با وسیله ای ثابت می کنیم این وسیله در شکلهای زیر می تواند بست خاردار یا بست ریلی یا شبکه (گرید یا همان مش) میله نازک که لوله به  آن بسته شود یا پنل آماده یا بلوک آماده با مسیر لوله روی آن باشد. کمترین فاصله لوله از دیوار معمولا 10 سانتی متر است

تعداد بست خاردار برای هر دو متر لوله سه عدد و در محل خم یکی بعد و یکی قبل و یکی در میانه خم است

در روش گرید یا مش بندی، بالای عایق با میله نازک یا آرماتور شبکه بندی می شود و لوله با بست کمربندی به آن متصل می شود این شیوه برای جاهایی که بتن زیر وزن بالای دستگاههای صنعتی یا هواپیما است بتن مسلحی برای تحمل فشار ایجاد می کند. دو حسن دیگر گرید یا مش انتقال حرارت و پخش گرما از طریق آن و همچنین ایجاد فاصله بین زیر لوله تا عایق است که حرارت از زیر لوله هم به بتن وارد شود ولی باید دقت کرد که گرید را با جوشکاری میله ها بر هم می سازند و این جوشهای احیانا تیز با لوله برخورد نداشته باشند

در گرمایش از کف با عایق بصورت پنل آماده پنل در واقع عایق پلی استایرن است که یک لایه پلاستیک شبیه داخل جعبه شکلات با الگوی تکراری روی آن قرار دارد و بر روی آن لوله را بشکل هر الگویی می توان پهن کرد

یک روش جالب برای ثابت نگه داشتن لوله در گرمایش از کف استفاده از بلوکهای اماده با طرح مسیر لوله بر ان مثل پازل است. این روش که در شکلهای زیر با سیستم کف شناور خطاب شده از بلوکهای با لایه الومینیوم بر روی عایقی که می تواند استایرن باشد درست شده و مسیر لوله از کازخانه بر روی ان مشخص است در این روش معمولا لایه نازک ملات بر بلوکها کشیده می شود و بجای ان الومینیوم وظیفه توزیع یکنواخت حرارت بر سطح را بر عهده دارد. مزیت این روش نازکی و سبکی لایه ها است و در کشورهای با مصالح چوبی و وزن پایین بسیار پر کاربرد می باشد.

بر روی لوله ها 10 سانتی متر بتن ریخته می شود که حداقل 7 سانتیمتر بالای لوله را بپوشاند

 

بست ریلی

 

بست پلاستیکی به شبکه میله ای

 

پانل آماده

 

بلوکهای الگوی مدار آماده